Niet twijfelen. De beslissing was genomen, ik moest erachter gaan staan, vooruit kijken en vooral niet meer twijfelen. Twijfel werkte belemmerend. Het maakte dat ik dan nooit wende aan het nieuwe land.

Wie in Australië permanent in een huis wil wonen zal huiseigenaar moeten worden. En de hypotheek betalen.

Hoe je als emigrant vrienden in je nieuwe thuisland maakt, leek me niet zo moeilijk. Ik had een grote vriendenkring in Nederland achtergelaten. Ons leven hing van connecties aan elkaar. Vriendschapsdraden.

Laat mij af en toe maar eens een koala zijn. Als ik dan toch mag kiezen lijkt het leven van dit buideldier me hét voorbeeld van een rustig en relaxed leven. In het hectische bestaan van alledag stel ik me voor dat het heerlijk is af en toe even te vluchten naar een staat van lichtelijke verdoving.

Voor zover dat in ons vermogen lag wilden wij onze kinderen leren keuzes te maken die gezondheid en welzijn bevorderden. Wij wilden onze kinderen leren gezond te leven. Bewust om te gaan met voedsel bijvoorbeeld. De emigratie naar Australië zou nog meer heilzame vitaminen toevoegen, dachten wij. Onze opvoeding, gesteund door gedegen onderwijs zou van onze kinderen verantwoordelijke en bewust levende volwassenen maken.

Achtendertig graden en ik transpireer. Veertig graden en een gevoel dat mijn hersenpan op een elektrisch fornuis staat. Straaltjes vocht druppelen vanuit mijn oksels langs de binnenkant van mijn armen. Mijn rug is nat, mijn lange haar klef en sliertig, mijn huid is in een voortdurende staat van een olieachtig transparatie-vet.

Rompertje, truitje, broekje, rokje. Nijntje T-shirt, laarzen.
Spijkerbroek, trui en muts.

Waar ik zoal bang voor was werd me regelmatig gevraagd toen we de boel in Nederland aan het inpakken waren.