“In oktober schreef ik een recentie over het boek Fleur en Avril, 2Far – een vriendschap zonder grenzen. Het verhaal over twee 11 jarige hartsvriendinnen waarin beschreven wordt hoe beide meisjes het vertrek van Avril uit Nederland naar Australie beleven. Ik had genoten van dat boek. Het was dan ook met veel plezier dat ik aan deel 2 begon.

Ik werd niet teleurgesteld: Inmiddels zijn de meisjes 12 jaar en alhoewel zij er nu aan gewend zijn dat zij elkaar niet dagelijks zien en er nieuwe vrienden in hun dagelijks leven zijn gekomen, blijven de twee vriendinnen elkaar hartstochtelijk missen. Gelukkig dan ook dat zij met behulp van internet, computers en social media elkaar regelmatig kunnen zien en spreken. Toch is dit niet genoeg voor hen.

Was Fleur in deel 1 degene die het recht in eigen handen nam, in dit deel is het de beurt aan Avril om hevig te protesteren tegen het besluit van haar ouders ooit te emigreren en de meisjes daardoor uit elkaar te halen.

Ook dit deel is geschreven met veel inzicht en kennis van de gedachte - en gevoelswereld van meisjes in de tiener jaren; de handelingen, de wanhoop, de onzekerheid, de boosheid en het heerlijke spontane van jonge mensen. Daartegenover staat de ouderlijke liefde en de warmte die voor beide vriendinnen als een deken om hun schouders ligt.

Zoals in het vorige deel, zitten ook in dit deel spannende momenten wanneer Avril de Australische pers benaderd en de politie bij Fleur op de stoep staat. En, zoals in het vorige deel, heeft ook deel twee een logisch en hartverwarmend einde.

De kracht van beide boeken zit in de realiteit van de verhalen. Alles wat de meisjes voelen en beleven is herkenbaar – herkenbaar als migrant die alles in het vaderland achterliet EN herkenbaar voor de in het vaderland achtergeblevenen.”

— Neerlandia Magazine